در آغاز روح فرد ممکن است در مراتبی پایین تر از طبیعت حیوانی باشد اما زمانی که روح حرکت صعودی را آغاز میکند، مراتب بالاتر قدرتمند و طبیعت حیوانی یا نباتی تضعیف میشود. این روند صعودی تا جایی ادامه پیدا میکند که سطوح پایینتر تحت الشعاع حرکت روح قرار میگیرند. زمانی که روح تمامی مراحل طبیعی خود را طی کرد و بر اساس بینش معنوی و روحانی به کمال رسید، ماهیت حقیقی خود را که وجودی الهی و جاودانه است را درک میکند. فردیت حقیقی و وجود باطنی انسان در تمامی مراحل رشد مانند نوری واحد بوده که از پس طبیعت حیوانی یا انسانی مانند شیشه های رنگی درخشش دارد. سیر تدریجی تکامل روح از فرآیند تناسخ و زندگی در قالبی جدید و از طریق بدن ظریف و خالص صورت میگیرد.[1] با توجه به این مطلب و از دیدگاه انسان شناسی شرقی میتوان گفت آنچه انسان از مفهوم “خود” ادراک میکند مجموعه ای از هویت های جعلی است که در مقایسه با حقیقت انسانی وهمی غیرواقعی بیش نیست.
- [1] . Abhenanda,Swami, Vedanta Philosophy Five Lectures on Reincarnation, West Cornwall, Conn., Vedanta Society, 1907.
بدون دیدگاه