در دوره کنونی به نظر میرسد مفهوم ماشین بر مفهوم انسان غلبه یافته و ما با مفهوم انسان – ماشین که انسان بر تکنولوژی تقدم داشته باشد مواجه نیستیم؛ زیرا پیشرفت های تکنولوژیکی بر انسان و طبیعت سایه انداخته است و چارچوب زندگی افراد بر اصولی بنیان نهاده شده که کاملا خدشه ناپذیر و پذیرفته شده توسط همگان است؛ اما این اصول دارای ابعاد بیشماری هستند که امروزه تنها آن جنبه سیستماتیک در جهت افزایش بهره وری (استفاده حداکثری از توان ذهنی، روانی و جسمی انسان) مورد توجه و تأکید است. زندگی در این فضا موجب شکل گیری حالات بسیار متفاوت و دور افتاده از بنیان حقیقی انسان می شود که مرزهای حسی، عاطفی و روانی را تحت تأثیر قرار داده و او را تبدیل به ماشین و یا نرم افزار می کند؛ آنچه در فیلم Her در سال 2013 به نمایش درآمد انعکاس بخش کوچکی از این فرآیند بود که در آینده به تحلیل آن خواهیم پرداخت.
پدیدارهای روزمره به دلیل عادات انسانی چیزی جز تکراری بی معنا نیست اما هر رخدادی در هر لحظه ای حامل پیام و رمزی برای انسان است و در اینجا سعی خواهیم کرد از راه «طریقت هنر» به مرزهای فراتر از ظواهر سفر کنیم. بنابراین از پس حوادث روزمره و از دیدگاه باطنی، مشاهده می کنیم و می خوانیم و حس خواهیم کرد آنچه را که تابحال نادیده، ناخوانده و مستور مانده بود.
پدیدارهای روزمره به دلیل عادات انسانی چیزی جز تکراری بی معنا نیست اما هر رخدادی در هر لحظه ای حامل پیام و رمزی برای انسان است و در اینجا سعی خواهیم کرد از راه «طریقت هنر» به مرزهای فراتر از ظواهر سفر کنیم. بنابراین از پس حوادث روزمره و از دیدگاه باطنی، مشاهده می کنیم و می خوانیم و حس خواهیم کرد آنچه را که تابحال نادیده، ناخوانده و مستور مانده بود.
بدون دیدگاه