در فلسفه شرقی عناوین پوروشَه (روح) و پْرَکْرتی (ماده) مسئله ای مهم در هستی شناسی هندویی است که از جهات مختلفی قابل تأمل می باشد.

آنچه در اینجا مورد نظر است، به این موضوع برمیگردد که «ساحت هنر» همان گونه که از جنبه ای جسمانی، ذهنی و روانی در زندگی انسان دارای اهمیت است، از جنبه ای دیگر نیز قابل بررسی می باشد؛ و آن «روح حاکم بر هنر» است.

این پوروشَه (روح) بر باطن و بنیاد آثار هنری سیطره داشته و ظاهر آن را نیز تحت تاثیر قرار میدهد.با ملاحظه این رویکرد (زوج پوروشَه و پْرَکْرتی) سعی خواهیم کرد هنر را از جبنه ذاتی و شکل ظاهری آن مطالعه کرده و ارتباط آن را با سایر موضوعات نظیر طبیعت، انسان و متافیزیک مشخص سازیم.