دنیا مکان ادراک (شبه فهم توأم با توهم) هنرمندان دروغین است و زمین (ارض نیمه روحانی – حقایق بصری زمینی – برزخ زمینی) محل مشاهدات هنرمندان حقیقی است.
شبه هنرمند با امور سطحی دنیا سروکار دارد اما دیگری سعی از طریق سلوک هنری دارد از دنیا به لایه های عمیق رخدادهای زمینی حرکت کرده و معانی را دریافت، و در قالب زبان هنر، اثری زیبا خلق کند.
هنرمند دروغین اثرش مخاطب را دچار توهم مضاعف میکند. (هیجان های کاذب، ازدیاد انرژی موقتی و …) اما برخورد با اثر هنری حقیقی فرد را دچار تکان حسّی روحی میکند.(حالت هایی مانند غم، سکوت، دلتنگی، در فکر فرو رفتن و …)
بدون دیدگاه