ای بازگرداننده …

ای باز گرداننده آنچه از دست رفته است …

از متون دعایی عرفان شیعه (دعای مشلول)
_______________________
به نظر می رسد در دنیا هیچ امری ناممکن نیست؛
او، با دستانش ؛
زمان و مکان در هم تنیده شده را به نحوی هنرمندانه می چرخاند که امور بعید و ناممکن، قریب و ممکن شوند.
اوست که تار و پود فرش عالم را به زیبایی بافته و قدرت ایجاد و خلق مجدد پدیدارهای از دست رفته را دارد.
حال انسان نظر کند که آیا خواهد توانست، ذره ای به “امر مطلق” اعتماد کند یا نه؛ حتی کمتر از اطمینان بر صندلی یا… که بر آن تکیه زده است نیز راه را برایش باز خواهد کرد؛ اما تکیه و اعتماد بر “صندلی” کجا و تکیه بر “امر نامتناهی” کجا !! این مثال فاصله انسان را تا وقوع این جمله مشخص می کند؛ جمله همان است که در ابتدا آمد؛

“يَا رادَّ ما قَدْ فاتَ…
ای بازگرداننده آنچه از از دست رفته است …”