هنر طبیعت انعکاس امرمطلق در وجود قوای طبیعی و مظاهر طبیعت است. طبیعت دارای لایه ظاهری محسوس میباشد که در دایره ادراکی انسان ها قرار دارد و از سوی دیگر طبیعت مانند هر امر دیگری علاوه بر ظاهر دارای باطن و لایه های ژرف بیشماری است که صورت آن را نیز متأثر میکند. به همین دلیل طبیعت الهام بخش حکمای شرقی خصوصا عرفایی نظیر لائودزه در تعالیم دائویی بوده است زیرا آنان با باطن پدیده های طبیعی مرتبط بودند؛ شاید بتوان گفت این هنر طبیعت است که حکمای شرقی را مجذوب خود میکند تا دروازه ای شود جهت ورود سالک به عوالم لایتناهی حضرت حق.
در اینجا طبیعت در جایگاه یک هنرمند از جنس انسان است تا حواس را از ظاهر به سطح مافوق ماده معطوف کند.
بدون دیدگاه