آن کس که همواره موجودات زنده را همچون اخگرهای روحانی (شراره های آتش الوهی) می بیند و آنها را در صفت با خداوند یکی می داند، دانای حقیقی امور است. چنین کسی را وهم و نگرانی کجا ممکن است دست دهد؟
کتاب شری ایشوپانیشاد (آیین عمل و تفکر آریایی) فلسفه اصیل ودایی.
_______________________
طبیعت، هر چه در توان دارد در این راه صرف می کند؛ این راه، به تعبیری هستی شناسانه، ایجاد فضایی است که صفات الهی در آن به روشن ترین صورت تجلی کند.
به نظر می رسد، جهان طبیعت، درخششی بی نظیر از ظهورات صفات بی پایان خداوند است، بواسطه خلقتی که نهایتی ندارد، که هر لحظه در برابر انسان جلوه ای ناب دارد.
بدون دیدگاه