حقیقت هنر و حسّ غم

حسّ غم انواعی دارد؛
این حسّ برخی افراد را از جنبه روحی به مرتبه مافوق میبرد و برخی دیگر را از جنبه روانی به درجات مادون،
با این وصف، یا از جنس نور است یا از نار.
یکی از دلایل حسّ غمی که در هنگام شنیدن موسیقی (خصوصا مشرق زمین) ناشی از تأثیرات مبتنی بر حقایق نوری هنر حقیقی است.
این نوع از هنر خاطره سقوط از موطن اصلی به چاه دنیا (مبدل شدن به پیکری بی جان) و از دست دادن حواسّ درونی (نوعی فراموشی باطنی) را به یاد انسان می آورد، که در این هبوط، انسان از “جفت نورانی اش” جدا شده است.
این نوع هنر و بخصوص موسیقی در مراتب عالی از جنس نوری (فرشته ای) است که کالبد را میسوزاند تا ملاقات با “مراتب عالی” و “صورت های مثالی” را میسر سازد.

گفت:
“اندوه” مَلِکی‌ست که چون جایی قرار گرفت، رضا ندهد که هیچ چیز با او قرار گیرد! (تذکرة الاولیاء عطار، ذکر بُشر حافی)

__________________
ویدئو: فیلم سینمایی دلشدگان اثر زنده یاد علی حاتمی و آواز محمدرضا شجریان

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *