در حالتی بالقوه، خاموش و فضایی خلاءگونه قرار می گیرد؛ و به نظر میرسد ادراک انسان از مهمترین اصول فلسفی
مانند معرفت، ذهن، زمان و مکان در نسبت با پدیدارهای طبیعی شکل می گیرد. نسبت انسان و هستی راهی را گشوده
که انسان بتواند از تمایز میان خود و غیر خود به سوی کشف مجهولات حرکت کند.
