اگرچه انسان دارای ساختار یکپارچه و هماهنگ بدن، ذهن و روان است و هویت وجودی خود را بدون واسطه ادراک می­کند اما می­توان گفت او در میان مجموعه ای از نام ها و عناوینی گرفتار است که هر یک خود را واقعی و متمایز از دیگری نشان میدهند. ذهن و روان از چنان قدرتی در پردازش و خلق شخصیت برخوردارند که انسان احتمال کوچکترین خطای شناختی در درک هویت خود و دیگر پدیدارها را نمی دهد. مسئله مهم تشخیص امور واقعی از امور ساخته ذهن است؛ این تلاش موجب حرکت به سمت عبور از جعلیات ذهنی و شناخت امور حقیقی درونی و بیرونی است.